şahane "ön taraflar"
beni az çok tanıyorsunuz, ben öyle bir kutu çikolataya, iki çokomel’e, bi’ gece kremine oturup yazı yazmam. ama işte.. dün eve geldiğimde hoş bir sürprizle karşılaştım, opel’den gelen bir hediye; kutuyu açtım içinden araba anahtarı çıktı; kenarına iliştirilmiş kartta da, yeni opel astra’mın batı-bostancı opel’de beni beklediği yazıyordu.
işte sonra da bir sürü methiye; yok edebi kişiliğim göz dolduruyormuş, yok blog’umu anadolu’da on binler okuyormuş, tasarımlarla, mucitlerle ben tekmişim falan filan..
bu laflara karnım tok ama yine de opel’e gittim, sonuçta beni okuyan binlerce insan yanılıyor olamazdı.. evet gerçekten de opel bana yeni bir astra hediye etti.
dediklerine göre, bu aracı denemem ve gördüklerimi objektif olarak blog’umda yazmam karşılığında araba benimmiş..
pardon!
buna araba diyemeyiz, tıpkı bir heykeltıraşın sevecen ama güçlü darbeleriyle yontulmuş mermerler gibi, karşımda yunan mitolojisinden fırlamış bir tanrıça vardı adeta.. öylesine güzel, öylesine güçlü, öylesine benim olaaan..
o benim dünyam..
"keşke hep yolda olsam" dedirtti
inanır mısınız, ben böyle otomobil görmedim, kalp krizine yenik düşmeyeyim diye bir saat sonunda aracı kullanmayı bıraktım ve kenara çektim. ama kadıköy iskelesinin kenarında bile ne hoş görünüyordu var ya..
sanki beni kendisine tutsak etmiş bir cazibe merkeziydi.. yavaş yavaş yaklaştım yeni astra’ya; ve kaputun üstüne hülyalı bir dil darbesi kondurdum..
oha! müthiş bir şeydi!
o sırada kendimden geçmişim, baştan aşağı yaladım arabayı, dil değmedik yerini bırakmadım.. cantlarıyla, şanzumanıyla, bujileriyle; pırıl pırıl oldu yeni astra’m.. yok yok yani zaten pırıl pırıldı da dilleyince iyice bi’ oldu.
bu arada, bana bu zevki yaşatan opel yetkililerine ve firmasına da teşekkür ederim.
astra’yı büyük keyifle yaladım. siz sadece isteyin, tüm firmayı (çalışanlar da dahil) yalayabilirim. yeter ki bana böyle beleş ürün göndermeye devam edin.
dilimde hala tadı var..
*
yalarım.
açım..
